15 Şubat 2010 Pazartesi



14 Şubat'ı en bi sevgilimle geçirdim.

Şirin'le güneşi fırsat bilip sahile indik.Sevgilimle ben uzun uzun yürüdük denizin kenarında.Taş attık denize,martıları izledik,karabatakların battıktan sonra nerden çıkacakları üzerine bahse girdik..

Bol bol deniz kokusunu çektik içimize.Şirin'in üçüncü nefeste başı döndü,benim altıncı nefeste!

Dalgaların sesini dinlettim ona,güneşin gözlerini kamaştırmasından hoşlanmadı o, ben sevdim.

Kızıma bi kez daha dünyayı gösterdim bu pazar günü..Hissetsin,koklasın,duysun istiyorum dünyayı -gerçekten ama..Tadını çıkarabilsin diye.

Hala bilmiyor büyük alışveriş merkezlerinin isimlerini,yaşıtlarından farklı olarak..

Her geçen gün daha çok bağlanıyorum ona,hiç korkusuz "seni seviyorum" demenin lüksünü yaşıyorum :)

Eve döndüğümüzde koltukta yattık yanyana.Bana dedi ki ; "bak ben yanındayım" ve sırtımı pışpışladı..

En bi sevgilim..

Ötesi de yok zaten!

2 yorum:

biberli dedi ki...

sen hiçbir zaman yarım olmadın Umud, ama bebeğin daha bir tamamladı seni..."Hamdım" kısmı çok gerilerde... "olmak"dan hızla çıktın "yanmak"a doğru koşturuyorsun işte :)
bu yolda yalnız değilsin...
sevgili olmak; ruhla, yürekle, karakterle, beyinle ve dürüstlükle bir bütün olmak demek...
"seni olduğun gibi seviyorum" demek ;)
aynı kızınla olduğu gibi...
aynı şiddette ve içtenlikte başka sevgiler de diliyorum sana...

Umudum dedi ki...

canımsın.sağol:)