11 Ağustos 2011 Perşembe




orda öylece duruyordu işte..çok değişmemiş diye düşündü görür görmez gözlerindeki hüznü..yanında sohbet ettiği arkadaşı ile güzel şeylerden bahsediyorlardı -tanırdı onu- onun dünyasında kötü yoktu.ama gözleri hep hüzünlü hep kırılgan bakardı..onun gibi..beraber oldukları zamanlar gözlerine bakarak en derinlerde dalardı..vurgun yedi sonunda..üzgün dönmüştü onunla olan yolculuğundan..
vurgun sonrası günlerce haftalarca kapatmıştı kendini..evini sardunyalarla doldurmuş, sanki hayatının devamı onlara bağlıymış gibi çoğalta çoğalta bakmıştı sardunyalarına..
sardunyalar şimdi kocamanlar..ama onun içi boşaldı yıllar yıllar oldu..
vurgun sonrası kaybetmişti aklını yüreğini..her sabah yataktan kalkerken ayaklarının olmadığını unutur düşerdi..kalbinin artık olmadığını da unuttuğu olurdu sevebilecekmiş gibi yapardı..düşerdi..
şimdi oturuyordu işte hüzünlü gözler ve o..kaç saat geçirmişti burda? onu görmesinden sonra kaç saat geçmişti bu sokak başında?
ayağı olmadığını unutan yataktan her sabah kalkmaya çalışan bi adam o gözlerle nasıl başedebilir ki?
aklına gelen son şey sardunyalar oldu..onlarda öleceklerdi..yazıktı...

;;