15 Şubat 2010 Pazartesi



14 Şubat'ı en bi sevgilimle geçirdim.

Şirin'le güneşi fırsat bilip sahile indik.Sevgilimle ben uzun uzun yürüdük denizin kenarında.Taş attık denize,martıları izledik,karabatakların battıktan sonra nerden çıkacakları üzerine bahse girdik..

Bol bol deniz kokusunu çektik içimize.Şirin'in üçüncü nefeste başı döndü,benim altıncı nefeste!

Dalgaların sesini dinlettim ona,güneşin gözlerini kamaştırmasından hoşlanmadı o, ben sevdim.

Kızıma bi kez daha dünyayı gösterdim bu pazar günü..Hissetsin,koklasın,duysun istiyorum dünyayı -gerçekten ama..Tadını çıkarabilsin diye.

Hala bilmiyor büyük alışveriş merkezlerinin isimlerini,yaşıtlarından farklı olarak..

Her geçen gün daha çok bağlanıyorum ona,hiç korkusuz "seni seviyorum" demenin lüksünü yaşıyorum :)

Eve döndüğümüzde koltukta yattık yanyana.Bana dedi ki ; "bak ben yanındayım" ve sırtımı pışpışladı..

En bi sevgilim..

Ötesi de yok zaten!

Oturdum,yazıyorum..
Gecenin -sabahın-üç buçuğu..
Gönlü açık,kendi bitane güzeli gönderdim evine..


Bu gece özel "Bridget Jones"gecesiydi.

Üç saate yakın aralıksız kahkahalar atarak,üzelerek,bol bol küfrederek,izleyerek geçirdik.

Votkalar ve ışıltılı gözlerle.

Ben bir kısmında gözyaşı döktüm,itiraf zamanı!


Hayat dedim -ender zamanlardandı-bu'dur abicim! Gözün kapalı bıraktığın kollarına ve her söylediği "iyi"olan,gönül gözü hep açık olan'la bikaç saatten ibaret.


Film bittiğinde bekledik-hayır- durduk bi müddet..Gerçek bu mudur? Hayat nedir? Hayat dediğin bu kadardır işte'yi farkettik..Sonra buluştuk film olsa da bu, evet ya sahiden olabilir yeryüzünde böyle şeyler hala..Umutlandık :)


Konuştuk sonra.Açıldık,konuştuk,döküldük,sevdik hayatlarımızı,hayatlarımızda olanları,olmayanları,Mark Darcy'leri..

İnsan biriktirmek ne önemlidir bi kez daha farkettik.Ben bi kez daha daha farkettim ne önemli olduğunu..

Ve şükrettim.

Anlamlandıramadığım yazılar,anlam veremediğim kelimeler,çözemediklerim hepsi geride kaldı bu gece..

Tanrı'nın beni sevdiğini bir kez daha farkettim arkadaşım yanımdayken..

Seni seviyorum diyerek sarıldım gönderirken ışıltılı gözü!

Aldığım cevap dünyalara değer!

Şimdi meleksiz evdeyim.Saat sabaha yaklaşıyor.Mis kokan beyaz çarşaflar beni çağırıyor.


Ve ben bi kez daha mutluyum.
Anlamsız kelimelere inat!
14 Şubat 2010
İstanbul

;;