Kayıtlar
27 Aralık 2011 Salı
"yasadigimiz dünya, hayal mi gercek mi, söylemek zor"
1 yorum Gönderen Umudum zaman: Salı, Aralık 27, 2011
Öyle bir film izledim ki..Aslında ne kadar çok konuştuğumuzu ve aslında ne kadar gereksiz şeyler konuştuğumuzu hatırlattı bir kez daha..sessizliğin ne kadar derin olduğunu ve saf olabilmek için sessiz kalabilmenin asıl olduğunu gördüm bu bir buçuk saati aşkın film ile..
masalsı bir anlatım..şiirsel bir dil..ama böyle söyleyince dialog aramayın..kadın ve erkek hiç konuşmazlar film boyunca..sadece kadının son sahnelerden birinde bir cümlesi var o kadar ve o cümle öyle anlamlı ki..söyleyip durduğumuz bir cümle ama bu kadar yerinde kullanımına rastlamamıştım doğrusu..(Benim kullandığım o ilk an dışında-ilk kez söylenmiş gibi hissettiğim hayatımda)
Evet bedenlerimizle seviyoruz,aklımızla seviyoruz , insaniyetimizle seviyoruz,hırslarımızla, güdülerimizle seviyoruz..O son sahne bana dedi ki; ruhunla sev..Ruhunla sev ki ibre sıfırı göstersin..arın her türlü halden..ki ağırlık vermeyin yaşama..bundan kelli birbirinize..
Diyor ki mekanlara-eşyalara anlam yükleme..Her nerdeysen..İşte vardı ya,yazmıştım ya geçen gün..Kaplumbağa..Olduğun yer senindir sahiplenme ama yaşa..
Film ile ilgili çok şey söylemek isterim ama biliyor musun o vakit filme ihanet etmiş olurum..Bu hayattan koptuğum o 85 dakikaya da..Yaşamak istiyorum bu hazzı..Sen de istiyorsan izle..Hepsi bu..
Natacha Atlas-Gafsa..Bu müzik olmadan bu film de eksik kalırmış..Öyle yakışmış ki filme..Bir süre bu şarkıdan başka bir şey dinlemeyeceğim..
Teşekkürler Notu: Defdef ne kadar teşekkür etsem az..Seçtiğin film senin hakkında
beni yanıltmadı..Çok yaşa..
;;
Subscribe to:
Kayıtlar (Atom)
