1 Ekim 2010 Cuma

Şiir




Bir rüya geçmişten kalan..
Sesinde huzursuz bir sukunet,
Kendini belli eden etmeyen ikircikli bir sevda deyişi gibi dökülmekte dudaklarından..

Tenimde bir acı,
Tenimde tüm ölümleri saklayan bir giz..

Bu ölüler incineceklerinden mi korkuyorlar inciteceklerinden mi bilemiyorum..

Trenin herhangi bir vagonunda seyahatteyim..
Kafamda ölümsüz ölülerin fısıltıları..

Vagonda yalnız...

Yalnızlaşmak için mi çıkmıştım bu yolculuğa,
Yolda mı yalnızlaştım...

Durduğumuz her istasyonda yalnızlığım artıyor ama tren giderek tıka basa...

İçimde bir daralma..
Korkularıma esirim , köleliğime değer biçemiyorum...

Umud

01.10.2010
İstanbul

0 yorum: